Post by ~Joyce~ on Mar 13, 2005 8:06:55 GMT -5
Bron: Hp/De Tijd Januari 2005 week 8
Geplaatst met toestemming van: Meltum-Pauline Punt en Hp/ De tijd!!
Het geval Bram Bakker
Behandeling door de populaire psychiater Bram Bakker bracht diverse patiënten in ernstige problemen. Onthullingen uit het dossier van een ex-patiënte. "Bakker moet onmiddelijk het vak uit".
Half Januari kreeg Meltum-Pauline Punt (43) een telefoontje van haar ex-psychiater Bram Bakker, acht maanden nadat ze het contact met hem had verbroken. Bakker klonk overstuur. Hij sprak over een negatief portret van hem dat zou verschijnen in HP / De Tijd (gepubliceerd op 21 januari). Daarin stelde zijn ex-werkgever, het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis (SLAZ) in Amsterdam dat "twee buitengewoon ernstige incidenten waarop Bakker niet aanspreekbaar was" hebben geleid tot zijn vertrek uit het SLAZ. Punt moest HP / De Tijd vertellen dat het artikel niet klopte. Punt : "Toen ik antwoorde dat het verhaal wél klopte, werd hij woest en was ík schuldig aan zijn vertrek. Ik zei: er is maar één persoon schuldig aan je ontslag en dat ben je zelf. Toen hing hij op. En ik dacht: de volledige waarheid over Bakker moet aan het licht komen".
Ze overhandigt een stapel brieven en talloze e-mails; documenten die gedetailleerd inzage geven in een van deze "twee buitengewoon ernstige incidenten". Punt: "Bakker manipuleert en liegt. En heeft me meegesleept in een affaire waardoor ik psychisch een grote klap heb gekregen".
Het was februari 2003 toen documentairemaakster Punt kennismaakte met Bakker. De psychiater verwierf in die tijd landelijke bekendheid door een rondgang langs de media. Samen met zijn ex-patiënt en schrijver Rogi Wieg zat hij in tv-programma's als Barend & van Dorp, waarin Bakker werd bejubeld vanwege zijn persoonlijke aanpak. Bakkers ster rees verder na publicatie van zijn boek Te gek om los te lopen in maart 2003.
Daarin uit hij felle kritiek op de reguliere psychiatrie en adviseert hij ongemotiveerde collega's om auto's te gaan verkopen.
Hoewel Bakker stelselmatig de beroepscode hekelt, die voorschrijft dat het contact met patiënten strikt zakelijk dient te blijven, bleef hij de lieveling van de pers. En ondanks zijn noodgedwongen vertrek uit het SLAZ in november 2003 is Bakker (41) uitgegroeid tot de bekendste psychiater van Nederland. In een recente VARA-documentaire mochten zijn patiënten gedurende vijftig minuten de loftrompet steken over hun "betrokken Bram".
Hun oordeel: "Bakker is geniaal".
Punt kwam in die winter van 2003 bij Bakker terecht nadat ze een artikel over hem had gelezen in de Viva.
In haar jeugd heeft ze een posttraumatisch stresssyndroom ontwikkeld door het tirannieke gedrag van haar vader. Vijfentwintig jaar zag ze haar vader niet. In die tijd had ze onder meer een studie politicologie en een postgraduatie opleiding aan de filmacademie in de Verenigde Staten gedaan. Nu was ze bezig met haar eerste zelfstandige documentaire. Het geld daarvoor verdiende ze met haar onderhandelingadviesbedrijf. Ze voelde zich sterk en besloot om een poging te wagen het contact met haar vader te herstellen.
Omdat ze wist dat dit gepaard zou gaan met spanningen, zocht ze een psychiater in Amsterdam bij wie ze meteen terechtkon.
Dat was Bakker. Ze zou hem vijf keer opzoeken. In haar medisch dossier noteerde hij: "Diagnose: chronische ptss. Helder bewustzijn, geen psychotische kenmerken, geen opnames, drinkt niet, oogt jonger dan kalenderleeftijd."
Meltum-Pauline Punt : "Die eerste keer kwam hij vlak bij me zitten en vroeg: waarom heeft zo'n mooie vrouw geen man?
Mijn dochter ging in die tijd samenwonen en in de maanden daarna leek het me geen slecht idee om, zoals Bram opperde, eens te daten via internet. Na enkele keren gekunsteld "gezellig" koffiedrinken, vertelde ik Bakker dat ik het niks vond."
Eind augustus mailde Bakker: "Mijn vriend "M" is erg geïnteresseerd in je!" Ze laat de mail zien en zegt: "Ik vond het vreemd dat een psychiater met een vriend over mij had gesproken. Hij heeft beroepsgheim. Maar Bram beweerde dat M niet wist dat ik zijn patiënte was en hemelde M. zo op dat ik dacht: Wie weet.
Bakker schreef: "Interessante man: dichter, gestalttherapeut, muzikant en leraar Engels. Kan net als jij en als een van de weinige mannen die ik ken diep in zijn eigen gevoelsleven kijken.
Hij gaat je vast mailen!!" Het mailcontact tussen Punt en M. leidde tot een afspraak. Bakker juichte dat per mail toe. "Goed dat je bij hem langsgaat, die deugt zeer" en "wel een verslagje he".
Voordat Punt op donderdag 11 september 2003 naar het huis van M. vertrok, had Bakker haar nog gewezen op M.'s favoriete muziek: Hard Candy!" Bakker had onvermeld gelaten dat M. een roman over seksverslaving had geschreven. Ook verzweeg Bakker dat hij deze vriend al eens eerder had proberen te koppelen aan een andere patiënte. Dat had geleid tot het eerste incident "van evidente grensoverschrijding" aldus de SLAZ-directie, "waarop bakker niet aanspreekbaar was". Dit had op 31 mei 2003 plaatsgevonden en het dramatische verloop van deze avond geeft weer waarom het protocol voorschrijft dat het contact tussen psychiaters en patiënten strikt zakelijk dient te blijven.
Op die bewuste zaterdagavond had Bakker de ontmoeting gearrangeerd in een Amsterdams café en volgens een brief van de directie van het SLAZ speelde zich daar het volgende af. Bakkers patiënte verscheen in gezelschap van een vriendin. Bakker was zelf ook aanwezig. Ter emotionele ondersteuning van haar, dacht zijn patiënte. Dat bleek een misvatting. Niet alleen tussen haar en M. ontstond een zoenpartij, maar ook tussen Bakker en haar vriendin. Toen deze patiënte dit zag, raakte ze "compleet overstuur" omdat ze zich "in de steek gelaten" voelde. Haar beschadigde vertrouwen in Bakker bracht deze patiënte in een dusdanige crisis dat ze die nacht de ramen van haar huis ingooide "met de intentie om met de glasscherven haar polsen door te snijden". Zij belandde op de Crisisdienst van GGZ Buitenamstel waar ze tot 2 juni verbleef. Bakker deed dit voorval naderhand in de pers af als een "stommiteit" van hem.
Meltum-Pauline Punt wachtte die donderdag 11 september ook een desillusie. "Ik wist onmiddelijk: dit is mijn type niet. En ondanks Bakkers verzekering dat M. niet wist dat ik zijn patiënte was, wist hij dat wel. Ook bleek hij tot mijn verbazing niet zomaar een vriend van Bakker, maar zijn ex-patiënt en heel wat minder voorkomend dan mij was voorgespiegeld. Hij was uit op maar één ding en werd al snel handtastelijk. In juridische termen zou het "aanranding" heten. Het was een vernederende ervaring. M. bleef maar aandringen. Toen hij eindelijk begreep dat seks er niet inzat, behandelde hij me als oud vuil". (M."Het is onmogelijk in te schatten waardoor dit relaas is ingegeven, maar redetwisten met iemand die fictie en realiteit dermate verwart, lijkt me zinloos").
Onderweg naar huis raakte Punt overstuur van de gedachte aan een bijna onvermijdelijk vertrouwensconflict met haar psychiater. Want zou Bakker dit verhaal over zijn beminnelijke vriend willen geloven? Omdat ze geen zin had hem verslag te doen van deze ontmoeting, belde ze vanuit de auto haar dochter met de vraag of zij Bakker wilde inlichten over het nare verloop van de date. Nog voor thuiskomst, belde hij haar met het verzoek om haar ervaring naar zijn privéadres te mailen. Hij reageerde daarop met: "Ik ben geschokt! (-) Ik heb hem verkeerd ingeschat en dat spijt me erg voor jou".
Meer wilde Bakker er niet over kwijt, zo blijkt uit de e-mailcorrespondentie.
Op Punts vragen waarom hij dacht dat zij en M. bij elkaar pasten en hoe M. wist dat zij zijn patiënte was, ging hij niet op in. Er ontstond per mail een ruzieachtige sfeer. Punt liet hem weten tijdelijk met de therapie te willen stoppen. Bakker schreef "het raar" te vinden dat ze "afhaakt". Volgens hem was ze overstuur omdat ze moest "wennen aan het vertek" van haar dochter. Hij verweet haar ook nog dat ze de "woede op haar vader" op Bakker leek "te projecteren".
Punt: "Onzin. Bakker probeerde me iets aan te praten om het onderwerp M. te omzeilen. Ik was kwaad op hèm. Ik vond dat ik het recht had te weten wie M. was. Van vrienden zou ik ook uitleg eisen wanneer zij zo'n vreemde man bij mij hadden gepromoot. Bakker weigerde dat. Nadat hij me in zijn privéleven had getrokken, mailde hij vervolgens: "Bemoei je niet met mijn privéleven".
Via zijn advocaat ontkent Bakker dat het contact tussen Punt en M. op zijn initiatief tot stand is gekomen. "Patiënte heeft uitdrukkelijk om het
e-mailadres (van M.- red.) gevraagd," aldus een schriftelijke verklaring van advocaat H. Sluiter aan HP / De Tijd. Volgens Sluiter heeft Bakker zijn vriend M. ook nooit verteld dat Punt één van zijn patiëntes was. De advocaat meldt tevens dat Bakker "slechts achteraf" hoorde van de ontmoeting tussen Punt en M. Vooral het laatste is wel heel opmerkelijk. Zoals gezegd heeft Punt diverse mails waarin Bakker haar een goede reis wenst en zelfs de kortste route naar M.'s huis wijst.
Geplaatst met toestemming van: Meltum-Pauline Punt en Hp/ De tijd!!
Het geval Bram Bakker
Behandeling door de populaire psychiater Bram Bakker bracht diverse patiënten in ernstige problemen. Onthullingen uit het dossier van een ex-patiënte. "Bakker moet onmiddelijk het vak uit".
Half Januari kreeg Meltum-Pauline Punt (43) een telefoontje van haar ex-psychiater Bram Bakker, acht maanden nadat ze het contact met hem had verbroken. Bakker klonk overstuur. Hij sprak over een negatief portret van hem dat zou verschijnen in HP / De Tijd (gepubliceerd op 21 januari). Daarin stelde zijn ex-werkgever, het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis (SLAZ) in Amsterdam dat "twee buitengewoon ernstige incidenten waarop Bakker niet aanspreekbaar was" hebben geleid tot zijn vertrek uit het SLAZ. Punt moest HP / De Tijd vertellen dat het artikel niet klopte. Punt : "Toen ik antwoorde dat het verhaal wél klopte, werd hij woest en was ík schuldig aan zijn vertrek. Ik zei: er is maar één persoon schuldig aan je ontslag en dat ben je zelf. Toen hing hij op. En ik dacht: de volledige waarheid over Bakker moet aan het licht komen".
Ze overhandigt een stapel brieven en talloze e-mails; documenten die gedetailleerd inzage geven in een van deze "twee buitengewoon ernstige incidenten". Punt: "Bakker manipuleert en liegt. En heeft me meegesleept in een affaire waardoor ik psychisch een grote klap heb gekregen".
Het was februari 2003 toen documentairemaakster Punt kennismaakte met Bakker. De psychiater verwierf in die tijd landelijke bekendheid door een rondgang langs de media. Samen met zijn ex-patiënt en schrijver Rogi Wieg zat hij in tv-programma's als Barend & van Dorp, waarin Bakker werd bejubeld vanwege zijn persoonlijke aanpak. Bakkers ster rees verder na publicatie van zijn boek Te gek om los te lopen in maart 2003.
Daarin uit hij felle kritiek op de reguliere psychiatrie en adviseert hij ongemotiveerde collega's om auto's te gaan verkopen.
Hoewel Bakker stelselmatig de beroepscode hekelt, die voorschrijft dat het contact met patiënten strikt zakelijk dient te blijven, bleef hij de lieveling van de pers. En ondanks zijn noodgedwongen vertrek uit het SLAZ in november 2003 is Bakker (41) uitgegroeid tot de bekendste psychiater van Nederland. In een recente VARA-documentaire mochten zijn patiënten gedurende vijftig minuten de loftrompet steken over hun "betrokken Bram".
Hun oordeel: "Bakker is geniaal".
Punt kwam in die winter van 2003 bij Bakker terecht nadat ze een artikel over hem had gelezen in de Viva.
In haar jeugd heeft ze een posttraumatisch stresssyndroom ontwikkeld door het tirannieke gedrag van haar vader. Vijfentwintig jaar zag ze haar vader niet. In die tijd had ze onder meer een studie politicologie en een postgraduatie opleiding aan de filmacademie in de Verenigde Staten gedaan. Nu was ze bezig met haar eerste zelfstandige documentaire. Het geld daarvoor verdiende ze met haar onderhandelingadviesbedrijf. Ze voelde zich sterk en besloot om een poging te wagen het contact met haar vader te herstellen.
Omdat ze wist dat dit gepaard zou gaan met spanningen, zocht ze een psychiater in Amsterdam bij wie ze meteen terechtkon.
Dat was Bakker. Ze zou hem vijf keer opzoeken. In haar medisch dossier noteerde hij: "Diagnose: chronische ptss. Helder bewustzijn, geen psychotische kenmerken, geen opnames, drinkt niet, oogt jonger dan kalenderleeftijd."
Meltum-Pauline Punt : "Die eerste keer kwam hij vlak bij me zitten en vroeg: waarom heeft zo'n mooie vrouw geen man?
Mijn dochter ging in die tijd samenwonen en in de maanden daarna leek het me geen slecht idee om, zoals Bram opperde, eens te daten via internet. Na enkele keren gekunsteld "gezellig" koffiedrinken, vertelde ik Bakker dat ik het niks vond."
Eind augustus mailde Bakker: "Mijn vriend "M" is erg geïnteresseerd in je!" Ze laat de mail zien en zegt: "Ik vond het vreemd dat een psychiater met een vriend over mij had gesproken. Hij heeft beroepsgheim. Maar Bram beweerde dat M niet wist dat ik zijn patiënte was en hemelde M. zo op dat ik dacht: Wie weet.
Bakker schreef: "Interessante man: dichter, gestalttherapeut, muzikant en leraar Engels. Kan net als jij en als een van de weinige mannen die ik ken diep in zijn eigen gevoelsleven kijken.
Hij gaat je vast mailen!!" Het mailcontact tussen Punt en M. leidde tot een afspraak. Bakker juichte dat per mail toe. "Goed dat je bij hem langsgaat, die deugt zeer" en "wel een verslagje he".
Voordat Punt op donderdag 11 september 2003 naar het huis van M. vertrok, had Bakker haar nog gewezen op M.'s favoriete muziek: Hard Candy!" Bakker had onvermeld gelaten dat M. een roman over seksverslaving had geschreven. Ook verzweeg Bakker dat hij deze vriend al eens eerder had proberen te koppelen aan een andere patiënte. Dat had geleid tot het eerste incident "van evidente grensoverschrijding" aldus de SLAZ-directie, "waarop bakker niet aanspreekbaar was". Dit had op 31 mei 2003 plaatsgevonden en het dramatische verloop van deze avond geeft weer waarom het protocol voorschrijft dat het contact tussen psychiaters en patiënten strikt zakelijk dient te blijven.
Op die bewuste zaterdagavond had Bakker de ontmoeting gearrangeerd in een Amsterdams café en volgens een brief van de directie van het SLAZ speelde zich daar het volgende af. Bakkers patiënte verscheen in gezelschap van een vriendin. Bakker was zelf ook aanwezig. Ter emotionele ondersteuning van haar, dacht zijn patiënte. Dat bleek een misvatting. Niet alleen tussen haar en M. ontstond een zoenpartij, maar ook tussen Bakker en haar vriendin. Toen deze patiënte dit zag, raakte ze "compleet overstuur" omdat ze zich "in de steek gelaten" voelde. Haar beschadigde vertrouwen in Bakker bracht deze patiënte in een dusdanige crisis dat ze die nacht de ramen van haar huis ingooide "met de intentie om met de glasscherven haar polsen door te snijden". Zij belandde op de Crisisdienst van GGZ Buitenamstel waar ze tot 2 juni verbleef. Bakker deed dit voorval naderhand in de pers af als een "stommiteit" van hem.
Meltum-Pauline Punt wachtte die donderdag 11 september ook een desillusie. "Ik wist onmiddelijk: dit is mijn type niet. En ondanks Bakkers verzekering dat M. niet wist dat ik zijn patiënte was, wist hij dat wel. Ook bleek hij tot mijn verbazing niet zomaar een vriend van Bakker, maar zijn ex-patiënt en heel wat minder voorkomend dan mij was voorgespiegeld. Hij was uit op maar één ding en werd al snel handtastelijk. In juridische termen zou het "aanranding" heten. Het was een vernederende ervaring. M. bleef maar aandringen. Toen hij eindelijk begreep dat seks er niet inzat, behandelde hij me als oud vuil". (M."Het is onmogelijk in te schatten waardoor dit relaas is ingegeven, maar redetwisten met iemand die fictie en realiteit dermate verwart, lijkt me zinloos").
Onderweg naar huis raakte Punt overstuur van de gedachte aan een bijna onvermijdelijk vertrouwensconflict met haar psychiater. Want zou Bakker dit verhaal over zijn beminnelijke vriend willen geloven? Omdat ze geen zin had hem verslag te doen van deze ontmoeting, belde ze vanuit de auto haar dochter met de vraag of zij Bakker wilde inlichten over het nare verloop van de date. Nog voor thuiskomst, belde hij haar met het verzoek om haar ervaring naar zijn privéadres te mailen. Hij reageerde daarop met: "Ik ben geschokt! (-) Ik heb hem verkeerd ingeschat en dat spijt me erg voor jou".
Meer wilde Bakker er niet over kwijt, zo blijkt uit de e-mailcorrespondentie.
Op Punts vragen waarom hij dacht dat zij en M. bij elkaar pasten en hoe M. wist dat zij zijn patiënte was, ging hij niet op in. Er ontstond per mail een ruzieachtige sfeer. Punt liet hem weten tijdelijk met de therapie te willen stoppen. Bakker schreef "het raar" te vinden dat ze "afhaakt". Volgens hem was ze overstuur omdat ze moest "wennen aan het vertek" van haar dochter. Hij verweet haar ook nog dat ze de "woede op haar vader" op Bakker leek "te projecteren".
Punt: "Onzin. Bakker probeerde me iets aan te praten om het onderwerp M. te omzeilen. Ik was kwaad op hèm. Ik vond dat ik het recht had te weten wie M. was. Van vrienden zou ik ook uitleg eisen wanneer zij zo'n vreemde man bij mij hadden gepromoot. Bakker weigerde dat. Nadat hij me in zijn privéleven had getrokken, mailde hij vervolgens: "Bemoei je niet met mijn privéleven".
Via zijn advocaat ontkent Bakker dat het contact tussen Punt en M. op zijn initiatief tot stand is gekomen. "Patiënte heeft uitdrukkelijk om het
e-mailadres (van M.- red.) gevraagd," aldus een schriftelijke verklaring van advocaat H. Sluiter aan HP / De Tijd. Volgens Sluiter heeft Bakker zijn vriend M. ook nooit verteld dat Punt één van zijn patiëntes was. De advocaat meldt tevens dat Bakker "slechts achteraf" hoorde van de ontmoeting tussen Punt en M. Vooral het laatste is wel heel opmerkelijk. Zoals gezegd heeft Punt diverse mails waarin Bakker haar een goede reis wenst en zelfs de kortste route naar M.'s huis wijst.